ΑΠ' ΤΟ ΔΑΣΟΣ

ΑΠ' ΤΟ ΔΑΣΟΣ

Σ' αυτήν την απόκοσμη ράχη ζω!
Σου γνέφω με δάφνες και μυρτιές απ' το δάσος,
που γλυκό της δόξας σου φτάνει τ' αγέρι,
χτυπά το τζάμι μου νοητά!
Έλα ως εδώ που ασκητεύ' η ψυχή μου απόψε,
με δύναμη θα κρατηθώ από σένα.
Θα ταξιδέψουμε ταξίδι μακρινό.
Παρθενική ανάμνηση πώς τρέμω απ' το δέος
στ' αντίκρυσμα του φωτός σου!
Με της Αριάδνης το νήμα, βρίσκω τα ίχνη σου,
καθορίζω τον αρχικό σου πυρήνα
που με κυκλώνει.
Αναπλάθω το παρόν μου.
Συναρμολογώ τα κομμάτια μου
και διεκδικώ το μικρό μου ρόλο πάνω στη γή.

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ- ΛΑΜΝΑΤΟΥ