Ποιά δίψα; για ποιά έξουσία;
οδήγησε στην αλληλοκτονία μας;
ποιός σίτιζε την αψυχία μας;
Η απειλούμενη πόλη μας, αμυνόταν
με τα μελανότερα χρώματα.
Φλεγόταν ο ουρανός μας ως τις βαθειές ζώνες του.
Ποιά ασπίδα ήταν ικανή να μας προστατεύσει;
Ποιά πανσέληνος φώτιζε το υπερφύαλο εγώ μας;
εκτοξεύσαμε τα δόντια του Δράκοντα,
γέμισε το σπίτι Σπαρτούς
κι εξοντωθήκαμε.
ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΛΑΜΝΑΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου