ΠΑΤΡΑ

ΠΑΤΡΑ

Εδώ συναντήθηκαν το χθες με το σήμερα
Μιά τρικυμίοα αισθημάτων.
Δάκρυα στα σαρακωμένα σκαλοπάτια
και μόνη απείραχτη σαν προϋπάντηση,
η σιδερένια ξύστρα κάτω , δίπλα απ' την πόρτα
που ο ήχος της σήμαινε τον ερχομό του πατέρα.
Θλίψη τα ερμητικά κλεισμένα παράθυρα
και μιά θύρα μόνο ανοιχτή,για να προκαλεί
να παρακάμψεις τη συγκίνηση
και να μπεις στην ερήμωση,
στους σπαραγμένους τοίχους,
στην αποσυνθεμένη εστία,
στα ξεδοντιασμένα πατώματα.
Να το ταρατσάκι !! Γέρικο τόσο,
κι η μάνα μου εκεί με το κεφάλι ψηλά
στην ανεπαρκή της ευτυχία.
Ξερό δέντρο το σπίτι,
αντιστέκεται όπως καμένο δάσος
που παραμένει εκεί για να θυμίζει
τον εμπρηστή χρόνο!
τον σκληρό χειμώνα που σάρωσε
τη ζωή που πέρασε.
Και γω τελευταία εικόνα, ν' ακούω φωνές
αγαπημένες απ' το παρελθόν.
Τη θύμηση των πρώτων μου βημάτων
αφήνω σαν ανθοδέσμη πάνω σε τάφο προσφιλών μου,
σαν επιτύμβιο λυγμό ,
στην ατάραχη επίστρωση
της στάχτης του χρόνου.

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΝΑΝ' ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

ΝΑΝ' ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Εμέ στο μεσοχείμωνο
να με πικρολυπάσαι,
που δεν θα βρω κατάλυμα
που δεν θα βρω γαλήνη
γιατί ζητάω τ' αδύνατα
και τα δυσκολεμένα.
Ζητάω δροσιά τον Αύγουστο,
και ζέστα το Γενάρη.
Νάναι τα άνθια ολόγιομα
χειμώνα καλοκαίρι.
Νάναι τα χιόνια ζάχαρη
και τα δρολάπια χάδια.
Νάναι τα νειάτ' ατέλειωτα
και γω να μην τρανεύω.
Ζητάω και την αγάπη σου,
νάν' μοναχά γιά μένα!!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

AΠΟΛΛΩΝ

ΑΠΟΛΛΩΝ

Η Θέμις η ερατεινή, σε πότισε
αμβροσία και νέκτερ
τοξοφόρε γιέ της Λητούς
και σε σπαργάνωσαν με λευκά πανιά
οι Δηλιάδες θεραπαινίδες.
Μα πιό πολύ σε ύμνησ' ο αθάνατος ο Όμηρος.
Θεέ των Μουσών δαφνοστεφάνωτε,
στη δράκαινα που με ζώνει,
βάλε φωτιά
κι απ' την καλήρροη κρήνη σου
στείλε της ίασης νερό και για μένα!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΔΕΝ ΧΩΡΑΣ

ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΔΕΝ ΧΩΡΑΣ

Δυσερμήνευτε στο λίγο δεν χωράς.
Ο χιλιάχτιδος ήλιος σου με στρέφει προς το θαύμα σου,
γυμνή ως το κόκκαλο, αέρινη διαφάνεια
καθρεφτίζομαι σε ελπίδων ενύπνια.
Στο άγιο σχήμα σου γίνομαι
φωτοστέφανη περίπτυξη!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΜΟΝΟ ΣΚΕΨΟΥ

ΜΟΝΟ ΣΚΕΨΟΥ

Μην το νομίσεις κτηνωδία που η σάρκα
εκτίει την ποινή της μεσ' στα φιλήδονα θέλω της.
Μόνο σκέψου πως είν' άθικτο και σήμερα το θαύμα
της ζωής σ ου!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΖΩΗ

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΖΩΗ

Επιστρέφω στους ήσκιους του δάσους
στην πέτρα που κλαίει μονάχη.
Εκεί πάντα εκεί, πάνω στα ψηλώματα των προσδοκιών
που απ' τις φεγγαρόπορτες βγαίνει η αλήθεια
στο φως των πραγμάτων!!
Καλώς  όρισες όραμα, της μιάς μέρας χρυσάφι!
Κι άν δεν με άγγιξε η παγωνιά, είναι γιατί
κάτι σαν ζωή σύρθηκε εντός μου
κι έγινα εγώ, που με σμίλεψες!!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΜΝΑΤΟΥ