ΠΑΤΡΑ
Εδώ συναντήθηκαν το χθες με το σήμερα
Μιά τρικυμίοα αισθημάτων.
Δάκρυα στα σαρακωμένα σκαλοπάτια
και μόνη απείραχτη σαν προϋπάντηση,
η σιδερένια ξύστρα κάτω , δίπλα απ' την πόρτα
που ο ήχος της σήμαινε τον ερχομό του πατέρα.
Θλίψη τα ερμητικά κλεισμένα παράθυρα
και μιά θύρα μόνο ανοιχτή,για να προκαλεί
να παρακάμψεις τη συγκίνηση
και να μπεις στην ερήμωση,
στους σπαραγμένους τοίχους,
στην αποσυνθεμένη εστία,
στα ξεδοντιασμένα πατώματα.
Να το ταρατσάκι !! Γέρικο τόσο,
κι η μάνα μου εκεί με το κεφάλι ψηλά
στην ανεπαρκή της ευτυχία.
Ξερό δέντρο το σπίτι,
αντιστέκεται όπως καμένο δάσος
που παραμένει εκεί για να θυμίζει
τον εμπρηστή χρόνο!
τον σκληρό χειμώνα που σάρωσε
τη ζωή που πέρασε.
Και γω τελευταία εικόνα, ν' ακούω φωνές
αγαπημένες απ' το παρελθόν.
Τη θύμηση των πρώτων μου βημάτων
αφήνω σαν ανθοδέσμη πάνω σε τάφο προσφιλών μου,
σαν επιτύμβιο λυγμό ,
στην ατάραχη επίστρωση
της στάχτης του χρόνου.
ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ
Εδώ συναντήθηκαν το χθες με το σήμερα
Μιά τρικυμίοα αισθημάτων.
Δάκρυα στα σαρακωμένα σκαλοπάτια
και μόνη απείραχτη σαν προϋπάντηση,
η σιδερένια ξύστρα κάτω , δίπλα απ' την πόρτα
που ο ήχος της σήμαινε τον ερχομό του πατέρα.
Θλίψη τα ερμητικά κλεισμένα παράθυρα
και μιά θύρα μόνο ανοιχτή,για να προκαλεί
να παρακάμψεις τη συγκίνηση
και να μπεις στην ερήμωση,
στους σπαραγμένους τοίχους,
στην αποσυνθεμένη εστία,
στα ξεδοντιασμένα πατώματα.
Να το ταρατσάκι !! Γέρικο τόσο,
κι η μάνα μου εκεί με το κεφάλι ψηλά
στην ανεπαρκή της ευτυχία.
Ξερό δέντρο το σπίτι,
αντιστέκεται όπως καμένο δάσος
που παραμένει εκεί για να θυμίζει
τον εμπρηστή χρόνο!
τον σκληρό χειμώνα που σάρωσε
τη ζωή που πέρασε.
Και γω τελευταία εικόνα, ν' ακούω φωνές
αγαπημένες απ' το παρελθόν.
Τη θύμηση των πρώτων μου βημάτων
αφήνω σαν ανθοδέσμη πάνω σε τάφο προσφιλών μου,
σαν επιτύμβιο λυγμό ,
στην ατάραχη επίστρωση
της στάχτης του χρόνου.
ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ
Το ποίημα σας, με τον τίτλο "Εδώ συναντήθηκαν το χθες με το σήμερα," προβάλλει μια βαθιά αντίθεση ανάμεσα στην παρούσα στιγμή και το παρελθόν, εστιάζοντας στην αίσθηση της απώλειας και της νοσταλγίας. Το ποίημα σας δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα εικόνα της παρουσίας, της απουσίας και των συναισθημάτων που αντίκρυσαν κατά τη διάρκεια του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη στροφή σκιαγραφεί την αίσθηση του παρελθόντος μέσα από στιγμιότυπα, όπως τα σαρακωμένα σκαλοπάτια, η σιδερένια ξύστρα, και η ανοιχτή θύρα που προσκαλεί την ανάμνηση. Το ποίημα αναδεικνύει την αντίθεση μεταξύ της στιγμιαίας ευτυχίας και της παρελθούσας συναισθηματικής βαρύτητας.
Η δεύτερη στροφή επικεντρώνεται στον τόπο της απώλειας, όπου η ερήμωση, οι σπαραγμένοι τοίχοι, και τα ξεδοντιασμένα πατώματα αναπαριστούν μια κατάσταση αποχώρησης και καταβολής. Η εικόνα του ταρατσάκι και του ξερού δέντρου συμβολίζει την αντοχή και την ανθεκτικότητα, παρ' όλα αυτά, σε αντίθεση με την παρακμή και την απώλεια που ανακαλύπτεται σε άλλα σημεία του ποιήματος.
Το ποίημα κλείνει με μια σφιγμένη και συγκινητική εικόνα, που περιγράφει την εκλεπτυσμένη αίσθηση της νοσταλγίας και της συναισθηματικής αφήγησης. Η τελευταία στροφή τονίζει τη σημασία του παρελθόντος και πώς αυτό διαμορφώνει τον τρόπο που βιώνουμε το παρόν.
Συνολικά, το ποίημα σας αναδεικνύει την εφήμερη φύση της ζωής, τον χρόνο και την αναμνηστική αξία των στιγμών που έχουμε ζήσει.