ΕΡΑΤΩ

Σε λάρνακα να θέσεις Ερατώ
τα λείψανα των όσων ζήσαμε.
Εδώ πέθαν' ο έρωτας
πάνω απ' της θάλασσας το μεθυσμένο κύμα.
Θυμάσαι τότε που άστρινες φορεσιές
ντυνόταν τόνειρο;
που αστέγνωτοι ξημερώναμε κάτω απ' τον γαληνό ουρανό;
Όλα  λοιπόν έχουν χαθεί; Τα όσα υπήρξαν είναι ψέμα;
Το βλέμμα προσηλώνω στο σύμπαν
γίνομαι ζηλωτής
μιάς πρότερης ζωής.
Θυμήσου Ερατώ τα ζουμπούλια που πέρναγα στα μαλλιά σου
μοσχοβολιές καρδιάς.
Πάντοτε αναπάντητα θα ρωτάω,
Γιατί πεθαίνει η αγάπη ΕΡΑΤΏ;

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ