ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΖΩΗ
Επιστρέφω στους ήσκιους του δάσους
στην πέτρα που κλαίει μονάχη.
Εκεί πάντα εκεί, πάνω στα ψηλώματα των προσδοκιών
που απ' τις φεγγαρόπορτες βγαίνει η αλήθεια
στο φως των πραγμάτων!!
Καλώς όρισες όραμα, της μιάς μέρας χρυσάφι!
Κι άν δεν με άγγιξε η παγωνιά, είναι γιατί
κάτι σαν ζωή σύρθηκε εντός μου
κι έγινα εγώ, που με σμίλεψες!!!
ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΜΝΑΤΟΥ
Επιστρέφω στους ήσκιους του δάσους
στην πέτρα που κλαίει μονάχη.
Εκεί πάντα εκεί, πάνω στα ψηλώματα των προσδοκιών
που απ' τις φεγγαρόπορτες βγαίνει η αλήθεια
στο φως των πραγμάτων!!
Καλώς όρισες όραμα, της μιάς μέρας χρυσάφι!
Κι άν δεν με άγγιξε η παγωνιά, είναι γιατί
κάτι σαν ζωή σύρθηκε εντός μου
κι έγινα εγώ, που με σμίλεψες!!!
ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΑΜΝΑΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου