ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ

ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ

Περνούσες σαν σκιά ησυχασμού
την ντροπαλότητα της νύχτας να πλαταίνεις
κι ο ευρύστερνος ο κήπος, σταγμοδόχη,
κάτω απ' τα κεριά των αστεριών
και συ να νοηματίζεις τη ζωή
κι η γη πανδέκτης
και παρέστια εγώ με σένα
να χαιρετώ την σύναξη την εόρτια
και ναν' το βράδυ σαν διαβαίναν οι στιγμές,
όλο μαγέματα,
σαν τη Μαχαρανή,
με τ' άστρινα κεντίδια στα μαλλιά της!!!


ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ