ΟΔΥΝΗ

ΟΔΥΝΗ

Τα μαγικά παλάτια που βασίλισσα με στόλιζε το όνειρο,
τα γνώρισα, στους κρύους διαδρόμους
που χιλιοπερπάτησα, παντέρημη.
Δακρυσμένο κουφάρι,
ξοθιά της ερήμου αγιάτρευτη.
Στα γκρεμνά της θλίψης,μ' έσπρωχναν οι ώρες.
Τις άδειες κάμαρες στοίχιωνε,
η μακρόσυρτη οδύνη της απουσίας σου!!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΤΑΞΙΔΙ

ΤΑΞΙΔΙ

Γι' αυτό το ταξίδι,
στο ουράνιο παράθυρο,
στο υπερκώσμιο λιακωτό,
δεν θωρακίστηκαν
με αλεξίπυρα προκαλύμματα,
τα κέρινα φτερά μου!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΥΦΑΙΝΩ

ΥΦΑΙΝΩ

Υφαίνω το Φθινοπωρινό μου πέπλο
με στιμόνι πίστης ριζωμένης,
σε ένθεο πυρήνα οδηγητή.
Υφαίνω με κλωστές φωτός,
με μύθους και στιγμές ελλάμψεων,
με μουσικές του Ιονίου.
Το υφαίνω ,με τα θροϊσματα των ελαιώνων,
με προσευχές!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΟΙ ΦΡΟΝΙΜΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

ΟΙ ΦΡΟΝΗΜΟΙ ΚΑΙΡΟΙ


Αχ!!! Οι φρόνιμοι καιροί, ποιούς δρόμους να τραβήξαν άραγε;
Τότε που είχε μέλι η θάλασσα , δεν είχε το μίσος σχήμα.
Τι όχλος ανόητος! Έχει φορέσει τιποτένιο ένδυμα
και κοκκινίζουν τα ποτάμια από ντροπή
ακούγοντας ανόσιες φράσεις και σαν θωρεί να γέρνουν ως κάτω οι ψυχές
σφυροκοπόντας μας.
Θαρρώ πως μας σκιάζουνε λεκέδες  βρώμικης καπνιάς
και ενάντια είμαστε σ' όποιο αθώο αίσθημα.
Ετοιμοπόλεμοι και αόματοι. Ξερές ακτές.
Δεν είναι μπορετό να δούμε, πως πάνω αιωρείται
ο ολοκέντητος ουρανός.
Να βρούμε πρέπει το πορτάκι της καλής μεριάς
να φύγει σαν αχνός το σφύξιμο της ψυχής.
Αυτό παραμορφώνει την απέναντι καλοσύνη.
Να δούμε πως αυτό που ονομάζαμε φιλία και στοργή
αλοίμονο!!!
Ποτέ του δεν υπήρξε!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΣΤΕΡΓΙΩΘΗΚΕΣ

ΣΤΕΡΓΙΩΘΗΚΕΣ

Στεργιώθηκες ανθός, στο πέτο της πιό όμορφης ελπίδας
Πές μου, πώς του καιρού θα γίνω κλέφτρα
να βρω το δρόμο
για το μπαλκόνι του ουρανού σου
τ' αστερόπλεχτο;
Απ' των αγίων σου ήχων τις νότες
ανθίζει η ροδαριά.
Απόκαμα να καρτερώ ανήλιαγες ανατολές
και μιά αξεκίνητη καλοκαιριά!!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ- ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ

ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ

Περνούσες σαν σκιά ησυχασμού
την ντροπαλότητα της νύχτας να πλαταίνεις
κι ο ευρύστερνος ο κήπος, σταγμοδόχη,
κάτω απ' τα κεριά των αστεριών
και συ να νοηματίζεις τη ζωή
κι η γη πανδέκτης
και παρέστια εγώ με σένα
να χαιρετώ την σύναξη την εόρτια
και ναν' το βράδυ σαν διαβαίναν οι στιγμές,
όλο μαγέματα,
σαν τη Μαχαρανή,
με τ' άστρινα κεντίδια στα μαλλιά της!!!


ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ

ΙΟΝΙΟ

ΙΟΝΙΟ

Τι τρυφερή η απαλότητα των ελαιώνων
ψηλά ορθώνετ' η αγερωσιά του Αίνου!!!
Γέμει αρχοντιά η γη η θαλασσοφίλητη!!
Οι δάφνες με τους ήσκιους τους κεντούν ψηφιδωτά
στης πυρωμένης της καλοκαιριάς το στέρνο!
Της αρμονίας η φωνή γλιστρά
μέσ' απ' τις χλωρασιές κι ενώνεται
με το αιώνιο τραγούδι του πελάγου!
Τ' αγρίμια των βουνών ημερωμένα
και το νησί απ' τους καιρούς του Κέφαλου
απαγγειασμένο!
κι οι άγιοι δρόμοι οδηγητικοί!
Κάλλιστο έργο των Θεών και μέγα!!

ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΛΑΜΝΑΤΟΥ